4 en 5 juli

4 juli
Dag van de waarheid

Vandaag is het erop of eronder. Krijgen  we ons visa verlengd of niet. Tijdens het ontbijt bij de bakker was er tijd om de benodigde papieren in te vullen. Met een beetje tijd stress namen we de taxi naar het politie bureau. Hier moesten we nog snel even kopieën maken van 100 papieren en op naar de receptie. Hier keken ze erg verward naar al onze papieren. Ze waren er niet echt blij mee, en zeiden dat we nog meer miste. Toen zakte de moed weg in onze schoenen. Na de receptie werden we weer doorgestuurd naar een andere vrouw die ons ook niet veel kon vertellen. Maar na een tijdje leek het te gaan lukken en werd ons verteld dat we over 2 uur terug moesten komen voor een foto. Precies genoeg tijd voor een spelletje dark stories. Het wachten duurde en duurde tot we eindelijk na binnen konden. Hier werden foto's en verschillende vingerafdrukken gemaak. Nog steeds wisten we niet of het verlengen van ons visa ging lukken maar er gebeurde in iedergeval iets. Nu hebben we een tijdelijk visa en gaan ze ons 4 maanden visa aanvragen. So let's hope dat alles goed gaat komen. Na een heerlijke en welverdiend lunch was het tijd voor onze grootte boodschappen. Binnen een korte tijd zoon 1 miljoen ar uitgegeven haha. De caissière werd gek van het tellen. Na een taxi rit terug naar het hotel met al onze spullen bedachte we ineens dat vanavond onze laatste normale avond eten gaat worden. Dus wilde we naar een chique restaurant! De lasagna was heerlijk en de chocolade moes al helemaal. Eenmaal terug in de hostel is het snel tijd om  te gaan slapen want morgen staat de wekker om 5 uur. We vertrekken eindelijk richting Sahamalaza..

5 juli
Reisden naar Anthohihy. Een rit van 10-12uur. We hadden op een iets grotere auto uitgekeken, vooral met zoveel bagage en boodschappen. Maar het paste allemaal precies. Het duurde even voordat we de stad uit waren, maar daarna kwamen er super mooie landschappen voorbij. Het was een hele lange tocht. En we zijn voor het eerst gestopt bij een hotely. Dat is een klein restaurantje langs de weg in het malagasisch dorpje waar lokale mensen eten voor je maken als je onderweg bent. Het was een bijzonder ervaring en ik moet echt wennen aan het malagasische eten. Rijst, kip en groeten maar dan toch anders dan thuis. En rijst thee, het water waar de rijst in gekookt heeft. Na deze stop ging de rit weer verder. Het verbaast me echt hoe goed de weg hier, tot nu toe, nog is. Oké er zitten soms enorme gaten, maar de chaffeur kan ze goed ontwijken. Ook komen we behoorlijk veel Zebu tegen er zijn hier aardig wat boeren haha. Na een tijdje neemt het heuvelachtige landschap af en krijgen we meer groen. Steeds komen we door hele kleine dorpjes met heel veel mensen. We zijn in totaal 2 vazas tegen gekomen, niet malagasisch mensen. Dus dat is niet veel. Je ziet hier dus weinig toeristen. Rond een uur of 9 kwamen we eindelijk aan op de eind bestemming. Het Aeecl huis. Hier mogen we gratis verblijven. Maar toen we hoorde dat er een heel luxe hotel in de buurt was begonnen de twijfels toe te slaan. Het huis was opzich prima, er waren matjes en een muskietennet, maar ook spinnen. We besloten uiteindelijk om nog een dag luxe te nemen. Nadst onze chaffeur de prijs van het kamers na beneden afdingde konden we onze kamers bekijken. Super groot, mooi, een airco en een balkon. Er is een oom zwembad aanwezig. Dus het was zeker geen slechte keuze. Na snel wat eten  tijd voor een douche en lekker slapen . Morgen op naar Sahamalaza  het is ongeveer 7 uur rijden.

Xxx